Nynorskordboka
vranten
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| vranten | vrantevrantent | vrantne | vrantne |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| vrantnare | vrantnast | vrantnaste |
Opphav
dansk ‘gretten’Tyding og bruk
sta, trassig, tverr;
vanskeleg, vrang;
vrien
Døme
- ein vranten kar;
- ein vranten gamp;
- ein vranten kubbe;
- steinen er vranten å velte