Nynorskordboka
uvetande, uvitande
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| uvetande | uvetande | uvetande | uvetande |
| uvitande | uvitande | uvitande | uvitande |
Tyding og bruk
- som ikkje veit om (noko)
Døme
- vere fullstendig uvetande om stoda;
- kome uvetande over noko – uforvarande
- som veit lite;med få kunnskapar
Døme
- uvetande folk