Nynorskordboka
brokk
substantiv hankjønn eller inkjekjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein brokk | brokken | brokkar | brokkane |
| inkjekjønn | eit brokk | brokket | brokk | brokka |
Opphav
frå lågtysk ‘brot’; samanheng med brekke (2Tyding og bruk
sjukleg tilstand der eit organ, særleg ein tarm, kjem ut av det normale leiet