Nynorskordboka
usjølvstendig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| usjølvstendig | usjølvstendig | usjølvstendige | usjølvstendige |
Tyding og bruk
som ikkje står eller kan stå aleine;
lite eller ikkje sjølvstendig;
lite sjølvhjelpen;
avhengig (av andre)
Døme
- eit usjølvstendig folk;
- ein usjølvstendig forskar;
- ei usjølvstendig avhandling
Faste uttrykk
- usjølvstendig verbverb som ikkje kan stå aleine utan predikativ (1
- 'tykkjast" er eit usjølvstendig verb