Nynorskordboka
briljant 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein briljant | briljanten | briljantar | briljantane |
Uttale
briljanˊt eller briljanˊgtOpphav
av fransk briller ‘stråle’; same opphav som briljant (2Tyding og bruk
edelstein tilslipt som to avkorta pyramidar med sams grunnflate og slipt i mange fasettar
Døme
- store briljantar i dronningkrona