Nynorskordboka
ukjend, ukjent
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| ukjend | ukjent | ukjende | ukjende |
| ukjent | ukjente | ukjente | |
Tyding og bruk
- som ein ikkje kjenner eller veit om
Døme
- snakke til ukjende folk;
- gå seg bort i ukjent terreng;
- setje om ei ukjend tekst;
- denne opplysninga er ukjend for meg
- brukt som substantiv:
- kaste seg ut i det ukjende
- som ikkje kjenner til (noko)
Døme
- eg er ukjend i Bergen;
- han er ukjend med tilhøva
- som ikkje er identifisert;anonym
Døme
- ein ukjent gjerningsperson;
- grava til den ukjende soldaten
- som ikkje er kjend av ålmenta
Døme
- ein ukjend kunstnar
- i matematikk, brukt som substantiv: storleik som ikkje er oppgjeven
Døme
- ei likning med to ukjende