Nynorskordboka
uforskyld, uforskylda
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| uforskyld | uforskyldt | uforskylde | uforskylde |
| uforskylda | uforskylda | uforskylda | uforskylda |
Opphav
samanheng med skuldTyding og bruk
- som ein ikkje er skuld i sjølv
Døme
- få ein uforskyld skade
- brukt som adverb:
- vere uforskyldt smitta av viruset
Døme
- få uforskyld suksess;
- få uforskyld ros