Artikkelside

Nynorskordboka

trøbbel

substantiv inkjekjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
eit trøbbel	trøbbelet	trøbbel	trøbla

Opphav

av engelsk trouble; frå gammalfransk

Tyding og bruk

noko som gjer noko vanskeleg;
bry (1, vanske, problem
Døme
- lage trøbbel for nokon;
- ha trøbbel med bilen
risikabel eller farleg situasjon
Døme
- havne i trøbbel på byen;
- dei folka betyr trøbbel