Nynorskordboka
svin
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit svin | svinet | svin | svina |
Opphav
norrønt svín; samanheng med su (3Tyding og bruk
- klauvdyr i svinefamilien med kraftig kropp og spist hovud med små auge og tryne
- husdyr av svinefamilien med tjukk kropp, korte bein, små auge og tryne;
Døme
- drive oppdrett av svin
- kjøt av svin (2), nytta til mat
Døme
- velje lyst kjøt, altså svin eller kylling
- rå og omsynslaus skapning, særleg menneske
Døme
- han slo meg, det svinet;
- vere eit svin til å ta seg betalt;
- det svinet av ei ku er i åkeren att
Faste uttrykk
- full som eit svinsvært full (3)
- ha svin på skogenha misgjerningar å løyne
- kaste perler for svingje noko verdifullt til personar som ikkje kan verdsetje det