Nynorskordboka
stri 3, stride
strida
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å stri | strir | stridde | har stridd | stri! |
| strei | ||||
| har stride | ||||
| streistridde | har stridt | |||
| å stridaå stride | strid | streid | har stridd | strid! |
| har stride | ||||
| har stridt | ||||
| strider | stridde | har stridd | ||
| har stridt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| stridd + substantiv | stridd + substantiv | den/det stridde + substantiv | stridde + substantiv | striande |
| stridande | ||||
| striden + substantiv | stride + substantiv | den/det stridne + substantiv | stridne + substantiv | |
| stridd + substantiv | stridt + substantiv | den/det stridde + substantiv | stridde + substantiv | |
| stridd + substantiv | ||||
| striden + substantiv | stride + substantiv | den/det stridne + substantiv | stridne + substantiv | |
| stridd + substantiv | stridt + substantiv | den/det stridde + substantiv | stridde + substantiv | |
| stridd + substantiv | ||||
| stridt + substantiv | ||||
Opphav
norrønt stríða; jamfør strid (1Tyding og bruk
- ha særs mykje å gjere;
Døme
- ha mykje å stri med;
- dei strei og sleit alle sine dagar;
- stri seg fram mot uvêret;
- stri seg gjennom noko
- kjempe for å overvinne vanskar eller vonde kjensler
Døme
- stri mot overmakta;
- ho strei med gråten
- kjempe i krig;jamfør stridande
Døme
- dei har stride for fedrelandet
- jamfør stridast
Døme
- dei strei om småting
- ikkje vere i samhøve med
Døme
- det strir mot lova;
- dette strei mot vanleg folkeskikk
Faste uttrykk
- stri imot
- kjempe imot (nokon)
- prøve å stå imot (noko)