Nynorskordboka
straffe 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei straffe | straffa | straffer | straffene |
Tyding og bruk
ekstra spark, slag eller kast beint på mål som eit lag får tildelt når ein motspelar bryt visse reglar i eige straffefelt;
Døme
- dømme straffe;
- brenne ei straffe;
- skåre på straffe