Nynorskordboka
stallar, stallare
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stallar | stallaren | stallarar | stallarane |
| ein stallare | |||
Opphav
norrønt stallari, gjennom gammalengelsk; frå latin, av stabulum ‘stall’Tyding og bruk
i norrøn tid: høg embetsmann i hirda til dei nordiske kongane, opphavleg ansvarleg for stallen til kongen
Døme
- i Noreg vart ingen stallarar tilsett etter 1299