Nynorskordboka
stafett
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stafett | stafetten | stafettar | stafettane |
Opphav
gjennom tysk, frå italiensk av staffa ‘stigbøyel’; opphavleg frå germansk ‘steg’Tyding og bruk
- i eldre tid: (ridande) snøggbod, kurer
- stafettløp eller stafettsymjing
Døme
- springe stafett;
- vinne 4 x 100 m stafett
Døme
- føre stafetten vidare;
- miste stafetten