Nynorskordboka
spor 1
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit spor | sporet | spor | spora |
Opphav
norrønt spor; samanheng med spenne (3Tyding og bruk
Døme
- fotspor;
- dyrespor;
- hjulspor;
- skispor;
- villspor;
- sjå ferske spor etter bjørn;
- sjå spor etter gummistøvlar i søla
- synleg rest, leivning
- finne spor etter gamle buplassar;
- politiet fann få spor på åstaden;
- følgje, gå i spora til, åt faren – halde fram med det same som faren;
- få samtala over i eit anna spor – byrje å snakke om noko anna;
- alle løparane var ute i sporet – i langrennsløypa
Døme
- jernbanespor;
- gå, køyre av sporet
- renne til å setje noko inn i
Døme
- sporet på eit skruehovud
- del av spelefeltet på ei grammofonplate eller eit lydband
Døme
- ei langspelplate med ti spor;
- ein bandspelar med åtte spor
Faste uttrykk
- setje djupe spor etter segòg: ha hatt stor innverknad
- setje ein på sporetsyne veg, hjelpe til rette