Nynorskordboka
spesialist
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein spesialist | spesialisten | spesialistar | spesialistane |
Tyding og bruk
- person som er særleg dugande, særleg godt utdanna innanfor eit visst felt
Døme
- han er spesialist på 5000 m
- særleg om lækjarar
Døme
- vere spesialist i, på hjartesjukdomar