Nynorskordboka
sorti
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sorti | sortien | sortiar | sortiane |
Opphav
frå fransk av sortir ‘gå ut’Tyding og bruk
bortgang, utgang (særleg frå ei scene);
Døme
- ein verknadsfull sorti;
- ein trist sorti