Nynorskordboka
sone 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei sone | sona | soner | sonene |
Opphav
frå gresk ‘belte’Tyding og bruk
- avgrensa område, belte (4) med særmerkte tilhøve eller føresegner
Døme
- atomfri sone;
- nøytral sone;
- jorda er delt inn i den varme sona, dei tempererte sonene og dei kalde sonene
Døme
- Noreg ligg i sona med mellomeuropeisk tid