Nynorskordboka
sneise
sneisa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å sneisaå sneise | sneisarsneiser | sneiste | har sneist | sneis! |
| sneisar | sneisa | har sneisa | sneis!sneisa!sneise! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| sneist + substantiv | sneist + substantiv | den/det sneiste + substantiv | sneiste + substantiv | sneisande |
| sneisa + substantiv | sneisa + substantiv | den/det sneisa + substantiv | sneisa + substantiv | |
Opphav
norrønt sneisa ‘setje pinne på pølse’Tyding og bruk
setje opp sneis (1, 1);
setje korn på staur