Nynorskordboka
skjøn, skjønn 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit skjøn | skjønet | skjøn | skjøna |
| eit skjønn | skjønnet | skjønn | skjønna |
Opphav
norrønt skynTyding og bruk
- dømekraft;forstand, vit;vurdering
Døme
- ha skjøn på noko;
- etter mitt skjøn er dette bra greier
- omdøming, vurdering eller takst føreteke av det offentlege
Døme
- halde offentleg skjøn;
- få noko avgjort ved skjøn