Artikkelside

Nynorskordboka

skanse

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein skanse	skansen	skansar	skansane

Opphav

gjennom lågtysk; frå italiensk, av scanso ‘vern’

Tyding og bruk

om eldre forhold: lukka festningsverk, oftast med oppkasta jordvoll, skyttargraver, dekningsrom og liknande
attarste del av øvste dekket på større fartøy;
akterdekk

Faste uttrykk

bli driven/pressa/jaga frå skanse til skanse
stadig måtte gje seg;
dra seg attende
den siste på skansen
den siste som gjev seg
halde skansen
halde på ein posisjon
partiet ser ut til å halde skansen