Nynorskordboka
sjikane
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sjikane | sjikanen | sjikanar | sjikanane |
Opphav
frå franskTyding og bruk
- (småleg personleg) forfølging;krenking, spott
Døme
- bli utsett for sjikane
- oppbygd hindring i vegbane