Artikkelside

Nynorskordboka

sjanse 1

substantiv hankjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
ein sjansesjansensjansarsjansane

Opphav

frå fransk ‘utfall, terningkast’ av; latin cadere ‘falle’

Tyding og bruk

  1. utsikt til å lykkast;
    grunn til å tru;
    mogleg eller tenkjeleg utfall;
    von (I,1 og 2)
    • ha gode sjansar i tevlinga;
    • det er sjanse for at dei kjem
    • la sjansen gå frå seg

Faste uttrykk

  • ta sjansen
    våge seg på noko som kan gå gale
    • ho tok sjansen og satsa på eit bakeri;
    • vi tek ein sjanse når vi lånar pengar;
    • dei har teke sjansar før