Nynorskordboka
sann 1
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| sann | sant | sanne | sanne |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| sannare | sannast | sannaste |
Opphav
norrønt sannrTyding og bruk
- som samsvarer med det røynlege;korrekt, rett
Døme
- ei sann historie;
- seie som sant er;
- sant og visst;
- så sant som det er sagt;
- det er sant at bygget er rive
- brukt som adverb:
- snakke sant
- brukt når ein brått kjem på eller tek seg i noko
Døme
- det var sant, eg skulle på møte
- ekte, røynleg, verkeleg
Døme
- éin sann Gud frå æva og til æva;
- ha ei sann glede av noko;
- ein sann ven;
- eit sant virvar
- i stadfestingar og eidar
Døme
- det skal eg gjere så sant eg heiter Per
- brukt i uttrykk for overrasking
Døme
- nei, det er ikkje sant!
- truverdig, ærleg
Døme
- vere sann og tru mot seg sjølv
Faste uttrykk
- ikkje sant
- brukt som ei oppmoding til å stadfeste eller godkjenne innhaldet i ei ytring
- du ser det for deg, ikkje sant?
- brukt for å stadfeste innhaldet i noko ein annan seier
- det var utruleg vakkert. Ja, ikkje sant?
- sant for dyden!
- sant å seieærleg talt
- vise sitt sanne andletvise kva ein eigenleg vil eller kva for eigenskapar eller synspunkt ein har