Nynorskordboka
ryttar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ryttar | ryttaren | ryttarar | ryttarane |
Opphav
frå lågtysk; truleg av mellomalderlatin rutarius ‘landevegsrøvar’, samanheng med rute (2Tyding og bruk
- person som rir på ein hest;
Døme
- vere ein flink ryttar
- om eldre forhold: person som gjer krigsteneste til hest;
Døme
- over 200 ryttarar deltok i sykkelrittet
- brukt som etterledd i samansetningar om person som er oppteken av at ting skal gjerast på ein spesiell måte
- i ord som
- paragrafryttar
- prinsippryttar
- liten overbygning eller lite tårn på taket av bygning;jamfør takryttar