Nynorskordboka
provo
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein provo | provoen | provoar | provoane |
Opphav
av nederlandsk provoceren ‘provosere’Tyding og bruk
kortform av provokatør, særleg nytta om opprørsk ungdom i slutten av 1960-åra