Nynorskordboka
plukke
plukka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å plukkaå plukke | plukkar | plukka | har plukka | plukk!plukka!plukke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| plukka + substantiv | plukka + substantiv | den/det plukka + substantiv | plukka + substantiv | plukkande |
Opphav
norrønt plokka; frå lågtyskTyding og bruk
- brekke eller rykkje laus (særleg del av plante);samle, sanke
Døme
- plukke bær;
- dei plukka blomstrar;
- plukke poeng
- rive, nappe;
Døme
- plukke augebryna;
- plukke fjøra av fuglen
- fingre eller fikle (med);
Døme
- plukke på noko
Faste uttrykk
- ha ei høne å plukke med nokonha noko uoppgjort med nokon
- plukke avvenje av med
- eg har prøvd å plukke av dei unotane
- plukke opp
- ta opp noko (med hendene)
- plukke opp mobilen
- ta med seg (i køyretøy eller båt)
- skipet hadde plukka opp flyktninger frå havet
- lære seg;
ta til seg- han plukka opp nokre franske uttrykk
- plukke utvelje ut