Nynorskordboka
oppstuss
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit oppstuss | oppstusset | oppstuss | oppstussa |
Opphav
av lågtysk upstutzig ‘som støyter imot’; jamfør stuss (1Tyding og bruk
stor merksemd;
bråk, oppstyr, uro
Døme
- det vart mykje oppstuss kring denne saka;
- dei lagde veldig oppstuss;
- eg ville ikkje ha alt dette oppstusset