Nynorskordboka
menisk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein menisk | menisken | meniskar | meniskane |
Opphav
frå gresk ‘halvmåne’, av mene ‘måne’Tyding og bruk
- kvar av to nymåneforma bruskskiver i kneleddet
- krum overflate på væske i eit smalt røyr