Nynorskordboka
meisle
meisla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å meislaå meisle | meislar | meisla | har meisla | meisl!meisla!meisle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| meisla + substantiv | meisla + substantiv | den/det meisla + substantiv | meisla + substantiv | meislande |
Opphav
av tysk meisseln; jamfør meiselTyding og bruk
- hogge ut og tilarbeide med meisel
Døme
- meisle ein figur i marmor
- brukt som adjektiv: med klare, reine linjer
Døme
- eit fint meisla andlet
- i overført tyding: feste seg i medvitet
Døme
- hendinga stod meisla i minnet
Faste uttrykk
- meisle ut
- lage til med hamar og meisel
- meisle ut ein figur i marmor
- utarbeide, forme
- meisle ut ein ny distriktspolitikk