Nynorskordboka
maurtue, maurtuve
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei maurtue | maurtua | maurtuer | maurtuene |
| ei maurtuve | maurtuva | maurtuver | maurtuvene |
Tyding og bruk
- haug av barnåler som eit samfunn av maur har bygd og held til i
Døme
- maurtua vender mot sør
- i overført tyding: område med mykje folk
Døme
- om sommaren er Geiranger ei maurtue med fleire tusen turistar