Nynorskordboka
lykkast, lukkast
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum |
|---|---|---|---|
| å lukkast | lukkast | lukkast | har lukkast |
| å lykkast | lykkast | lykkast | har lykkast |
Opphav
jamfør lågtysk lucken; av lykkeTyding og bruk
gje godt eller venta resultat;
ha framgang;
vere heldig
Døme
- det kjemiske forsøket lykkast ikkje;
- ho har ikkje lykkast særleg godt som songar;
- det lykkast henne å bli vald inn i kommunestyret;
- alt ser ut til å lykkast for han