Nynorskordboka
luffe
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein luffe | luffen | luffar | luffane |
Opphav
truleg frå lågtysk; samanheng med lóve (1Tyding og bruk
brei, flat framlem hos visse virveldyr, som kval, pingvin og sel;