Nynorskordboka
logaritme
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein logaritme | logaritmen | logaritmar | logaritmane |
Uttale
lågaritˋme; logaritˋmeOpphav
frå nylatin; av gresk logos ‘forhold’ og arithmos ‘tal’Tyding og bruk
eksponent (1) som ein opphøgjer eit grunntal, oftast 10, i for å få eit visst tal;
forkorta lg eller log
Døme
- logaritmen til 100 er 2;
- bruk av logaritmar gjer det lettare å arbeide med store tal
Faste uttrykk
- naturleg logaritmelogaritme med grunntal e;
jamfør e (2, 2)