Nynorskordboka
kopulere
kopulera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å kopuleraå kopulere | kopulerer | kopulerte | har kopulert | kopuler! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| kopulert + substantiv | kopulert + substantiv | den/det kopulerte + substantiv | kopulerte + substantiv | kopulerande |
Opphav
av latin copulare ‘binde saman’Tyding og bruk
- føye saman
- pare seg;ha samleie;om kjønnsceller: smelte saman