Nynorskordboka
konventikkel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein konventikkel | konventikkelen | konventiklar | konventiklane |
Opphav
frå latin ‘mindre samkome’Tyding og bruk
om eldre forhold: (forbode) oppbyggjeleg møte;