Nynorskordboka
kommando
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kommando | kommandoen | kommandoar | kommandoane |
Opphav
frå latin; jamfør kommandereTyding og bruk
- befaling, påbod, ordre
Døme
- handle på kommando;
- lese opp ein kommando frå sjefen;
- hunden må lære å lystre kommando
- ansvar og makt som sjef;
Døme
- han hadde kommandoen over vaktstyrken
- høgare militærstyresmakt
- som etterledd i ord som
- distriktskommando
- overkommando
- lett væpna militær avdeling som er spesialtrent for sabotasjeoppdrag, overfall eller liknande
- ordre ein gjev ein datamaskin for å få han til å utføre ein bestemd operasjon