Nynorskordboka
kollekt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kollekt | kollekten | kollektar | kollektane |
Opphav
frå mellomalderlatin collecta, frå latin, av colligere ‘samle’; same opphav som kolleksjonTyding og bruk
- (sum som kjem inn ved) pengeinnsamling som del av gudsteneste eller på oppbyggingsmøte;
Døme
- samle inn kollekt;
- telje opp kollekten
- fast ordlagd bøn som presten i høgmessa ber ved altaret føre første skriftlesinga
Døme
- kollekten tek til med orda ‘lat oss alle be’