Nynorskordboka
kjærast, kjæraste
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kjærast | kjærasten | kjærastar | kjærastane |
| ein kjæraste | |||
Opphav
opphavleg superlativ av kjærTyding og bruk
person som ein har eit kjærleiksforhold til og har som fast partnar
Døme
- få seg ein kjærast;
- vere kjærastar