Nynorskordboka
kikert 2, kikkert
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kikert | kikerten | kikertar | kikertane |
| ein kikkert | kikkerten | kikkertar | kikkertane |
Opphav
av lågtysk kiker; samanheng med kike (1Tyding og bruk
optisk instrument av røyr med linser som forstørrar;
Døme
- sjå i kikert
Faste uttrykk
- ha i kikertenha under oppsyn