Artikkelside

Nynorskordboka

kapp 2

substantiv inkjekjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
eit kapp	kappet	kapp	kappa

Opphav

gjennom tysk; frå latin caput ‘hovud’

Tyding og bruk

særleg brukt i geografiske namn: nes, odde (

Døme

ho sykla til Nordkapp;
han runda Kapp det gode håp;
han reiste til Kapp Verde