Nynorskordboka
kamerat
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kamerat | kameraten | kameratar | kameratane |
Opphav
gjennom tysk, fransk og italiensk, frå latin camara ‘personar som deler rom’; jamfør kammerTyding og bruk
- person ein har eit venskapeleg forhold til;
Døme
- vere ein god kamerat;
- vere kamerat med nokon;
- ta det kuli, kamerat!
- person som ein gjer nok saman med eller har noko sams med
- som etterledd i ord som
- arbeidskamerat
- klassekamerat
- lagkamerat
- brukt som tiltaleord mellom kommunistiske og sosialistiske partifellar
Døme
- kamerat Lenin