Nynorskordboka
avlat
substantiv inkjekjønn eller hankjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein avlat | avlaten | avlatar | avlatane |
| inkjekjønn | eit avlat | avlatet | avlat | avlata |
Opphav
frå lågtysk; jamfør norrønt aflátTyding og bruk
- i den katolske kyrkja: ettergjeving av straff for ei syndig handling
- i overført tyding: bot (3) for noko gale ein har gjort
Døme
- kjøpe seg avlat for miljøsynder