Nynorskordboka
junta
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein junta | juntaen | juntaar | juntaane |
| juntaer | juntaene | ||
Opphav
frå spansk; av latin jungere ‘sameine’Tyding og bruk
- gruppering (av offiserar) som har teke makta ved eit statskupp
Døme
- ein junta av offiserar og reaksjonære har gjort statskupp
- gruppe eller klikk (av mektige personar)
Døme
- ein junta av samfunnstoppar