Nynorskordboka
høgtideleg, høgtidleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| høgtideleg | høgtideleg | høgtidelege | høgtidelege |
| høgtidleg | høgtidleg | høgtidlege | høgtidlege |
Tyding og bruk
- som gjeld eller er merkt av høgtid;
Døme
- eit høgtideleg høve;
- den høgtideleg opninga av Stortinget
Faste uttrykk
- ta seg sjølv høgtidelegvere ute av stand til å le av seg sjølv