Nynorskordboka
høgtid
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei høgtid | høgtida | høgtider | høgtidene |
Opphav
norrønt hátíð; av lågtysk hochtit ‘kyrkjeleg fest, bryllaup’, opphavleg ‘heilag tid’Tyding og bruk
- større religiøs feiring
Døme
- finne fred og ro i høgtida;
- feire høgtida med familien;
- jødisk høgtid;
- pynte til høgtida
- andektig, opphøgd stemning
Døme
- fylle med høgtid;
- det kviler høgtid over dagen