Artikkelside

Nynorskordboka

pronomen

Bøyningstabell for dette pronomenet
subjektsform	objektsform
han	han

norrønt hann, akkusativ hann, dativ honum, genitiv hans

brukt om person eller annan skapning av hankjønn (1) og om ting eller omgrep med namn av hankjønn (2) når desse er (rekna for) eller blir kjende i samanhengen:
Døme
- far min sa at han skulle gjere det;
- der kjem Ola, han spring;
- eg spurde han kva han eigenleg meinte;
- fanden har hestehov, og han haltar;
- ormen freste høgt, men han hogg ikkje;
- båten rulla, men han kantra ikkje
- brukt etter ei setning for å ta opp att og utheve subjektet:
  guten var snill, han
- med eit etterfølgjande ledd som avgrensar innhaldet av pronomenet:
  han var småbrukar, faren
- brukt rett etter eit trykksterkt substantiv for å ta opp att dette:
  kofferten, han kan du ta
- brukt føre mannsnamn:
  han Per;
  han far
- i genitiv:
  den hatten er hans;
  kona hans Gunnar
- brukt som peikande pronomen:
  han med den blå genseren;
  han er det!
brukt med tyding nær det ubundne pronomenet ein:
Døme
- han må nok passe seg i dag det er så glatt
brukt med same tyding som det om luft- og vêrtilhøve:
Døme
- han regnar, er kald, blæs
i uttrykk:
Døme
- vere tidleg på han – vere tidleg oppe