Nynorskordboka
halogen
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit halogen | halogenet | halogen | halogena |
Opphav
frå gresk nylaging ‘saltlagar’; jamfør -gen (1Tyding og bruk
samnemning for grunnstoffa fluor, klor, brom, jod og astat, som dannar salt direkte med metall