Nynorskordboka
arm 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein arm | armen | armar | armane |
Opphav
norrønt armrTyding og bruk
- framlem hos menneske og aper;
Døme
- ha vondt i armane;
- halde opp venstre arm;
- gripe nokon i armen
- i zoologi: gripe- eller rørslelem på virvellause dyr
Døme
- armane på blekkspruten
- del av reiskap, ting eller liknande som minner om ein arm (1, 1)
Døme
- armane på ei trillebår;
- ein lysestake med sju armar
- noko som greinar seg ut av eit større heile
Døme
- ein arm av ein bre
Faste uttrykk
- arm i armmed armane vikla inn i kvarandre
- dei gjekk arm i arm nedover gata
- kaste seg i armane pågje seg heilt over til (nokon)
- lovas lange armpolitiet, rettsvesenet
- dei vart innhenta av lovas lange arm
- på strak armmed ein gong;
på ståande fot - ta imot med opne armarta imot med velvilje og glede