Nynorskordboka
ganglem, gongelem
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ganglem | ganglemen | ganglemar | ganglemane |
| ganglemer | ganglemene | ||
| ganglemmen | ganglemmar | ganglemmane | |
| ganglemmer | ganglemmene | ||
| ein gongelem | gongelemen | gongelemar | gongelemane |
| gongelemer | gongelemene | ||
| gongelemmen | gongelemmar | gongelemmane | |
| gongelemmer | gongelemmene | ||
Tyding og bruk
lem (2, 1) til å gå med;