Nynorskordboka
ariar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ariar | ariaren | ariarar | ariarane |
Opphav
gjennom tysk; frå sanskrit arya ‘høgboren’Tyding og bruk
- om historiske tilhøve: person frå India eller Iran som talte eit indoeuropeisk språk
- i nazistisk språkbruk: person av nordisk opphav